Prachtig om het onzichtbare, steeds weer zichtbaar te maken... Voor een trainer, coach of lesgever is er niets mooiers dan je volgelingen te kunnen inspireren en als combinatie te zien groeien. Een goede leraar verandert de wereld leerling per leerling met uiteraard kennis en kunde, maar misschien nog meer met inzicht en gevoel.
Iedere ruiter/amazone is anders, daarnaast ook ieder paard en dus iedere combinatie specifiek, komt eigen knelpunten maar gelukkig ook ontzettend goede dingen tegen. Het mag wel een kunde genoemd worden als je als lesgever niet het boekje gebruikt maar je durft aanpassen aan datgene wat je ziet, dat je je kan inleven in de aaneenschakelingen van momentjes die zich voordoen en dat je gevoelig bent voor specifieke noden en behoeften van iedere combinatie op zich.
Theorie en techniek is mooi en zeker ondenkbaar in waardevolle begeleiding, maar durf je jezelf ook in vraag stellen bij je leerlingen, kan je ze van de nodige uitleg voorzien als er een "waarom"- vraag komt, kan je iets duidelijk maken of laten voelen hoe het in elkaar zit als je ziet of merkt dat je pupil niet begrijpt waar je naartoe wil of wat precies de bedoeling is? Tast of -zichtbaar maken welk gevoel er precies aanwezig zou "moeten" zijn tijdens een bepaalde oefening vormt echt een enorme meerwaarde en waardevol resultaat. Zonder dat er effectief iets begrepen wordt, kan resultaat zelden waardevol zijn.
Vertel het me en ik zal het vergeten, laat het me zien en ik zal het onthouden, laat het me ervaren en ik zal het me eigen maken.
Op deze manier worden mijn trainingen en lessen opgebouwd en zitten daarnaast boordevol (rij)-techniciteit. Wat is het altijd weer hart vervullend deze bevestiging van leerlingen te krijgen en dat daarnaast bij hen het gevoel ontstaat een "ander" paard in de plaats te krijgen. Daar doe je het toch voor ;-)